به‌نام حضرت دوست
به دنبال زندگی خوب نباش،
بلکه خوب زندگی کن …
این دو معنایشان متفاوت است.
خوب زندگی کردن یک شعور متعالی است، اما در
آرزوی زندگی خوب حسرت خوردن، یک حماقت
محض است، از دست دادن نقدِ زندگی است.
آنان که همواره در آرزوی زندگی خوب و کامل
بسر می‌برند، هرگز در این دنیا به آن دست
نخواهند یافت.
هیچ کس دست نیافته است.
زیرا خصلت ذاتی حیات دنیوی،
نقصان و کمبود است.
کسی خوب زندگی میکند که این دنیا را شناخته
و مقهور داشتن‌ها و نداشتن‌هایش نمی‌شود.
در حسرت چیزی نیست و همواره با نقد
زندگی‌اش کار میکند.
چنین کسی هماهنگ ترین انسانها با جریان
حیات است …
انسان بودن
انسان بودن یعنی زندگی کردن در میدان قطبی تنشی که بین واقعیت و آرمان‌ها و ارزش‌ها زندگی میکند. و هستی انسان اعتبار ندارد، مگر اینکه…
بزرگترین دارایی در این دنیا
جایی که زمان نباشد، کارما از بین می‌رود، چرخه زندگی و مرگ می‌ایستد و هر چیزی به خنثی و خالی شدن متمایل می‌گردد.
هنر خوب زندگی کردن
کسی خوب زندگی میکند که این دنیا را شناخته و مقهور داشتن‌ها و نداشتن‌هایش نمی‌شود.
