جهان بدون ادبیات، جهان بی آرمانشهر، بی بهره از حساسیت و ناپخته در سخن گفتن، نادان و
غریزی، خامکار در شور و شر عشق، این کابوسی
که برای شما تصویر می کنم، ارزنده ترین
ویژگی‌اش، سازگاری و تن دادن انسان
است.
از این رو، این جهان، جهانی سراسر جانوری
است.
غرایز اصلی، تعیین کننده ی رفتار روزانه
می‌شوند و ویژگی عمده ی این زندگی، جنگ در
راه بقا، ترس از ناشناخته ها و ارضای نیازهای
مادی است.
جایی برای روح نمی ماند.
در این جهان یکنواختی خردکننده ی زندگی با
تاریکی شوم بدبینی همراه خواهد شد، و با این
احساس که زندگی انسانی همان است که باید
باشد و همواره چنین خواهد بود، هیچ کس و
هیچ چیز توانا به دگرگونی خویشتن نیست.
بارگاه ما له کفوا احد
از علی آموز اخلاص عمل / شیر حق را دان مطهر از دغل در غزا بر پهلوانی دست یافت / زود شمشیری بر آورد و…
عشق محمد بس است و آل محمد
ماه فروماند از جمال محمد سرو نباشد به اعتدال محمد قدر فلک را کمال و منزلتی نیست در نظر قدر با کمال محمد وعدهٔ دیدار…
وصل پروانه
رسید مژده که ایام غم نخواهد ماندچنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند من ار چه در نظر یار خاکسار شدمرقیب نیز چنین محترم نخواهد…
ساعت خوب، ساعت شنی است!
و به یادمان می‌آورد که زمان «خط» است نه «دایره» و زمان رفته دیگر باز نمی‌گردد.
باران بر آنها فرو می بارد
در نقطه ای در صحرا می زیم: آن جا که خزه ها و درختان، تنومندند،و گیاهان عطر آگین اند…. می توانم کوه هایی را بنگرم…
ماتریس الهی
ماتریس الهی همواره باورها و احساسات و عواطف ما را از طریق حوادث زندگی به ما منعکس می کند، روابط روزمره ی ما نیز می…
