در تمامی رفتار ما ترس وجود دارد؛ در هر فکر و در هر عمل. نشسته یا ایستاده، در خواب یا بیداری ترس ادامه دارد.
ترس ما، ترس از دست دادن چیزی است که ما زندگی می‌دانیم. ترس از دست دادن شناخته‌ها است؛ بدن من، ثروت من، آبروی من، روابط من، باورهای من، افکار من… تمام این‌ها زندگی “من” شده‌اند. “منِ” من شده‌اند.
ترس ما، ترس از دست دادن این “من” است.
اگر انسان قادر باشد ببیند من آن چیزی نیستم که به عنوان “من” شناخته‌ام و حتی در همین لحظه نیز از هویت‌های خودم متفاوت و جدا هستم، آن ترس از بین خواهد رفت.
درک این واقعیت که وجود حقیقی من جدای از هر چیزی است که با آن هویت گرفته‌ام، سبب شکسته شدن هویت‌ها و رهایی از ترس می‌شود.
اوشو
اگر انسان قادر باشد ببیند من آن چیزی نیستم که به عنوان “من” شناخته‌ام و حتی در همین لحظه نیز از هویت‌های خودم متفاوت و…
