بر اساس قاعده کلی،
وقتی آدم‌ها
درمی‌یابند چیزی را نمی‌فهمند
می‌کوشند نامی برای آنچه نمی‌فهمند بیابند.
و وقتی نامی برای آن می‌یابند،
می‌گویند آن را درک کرده‌اند؛
اما پیدا کردن نام
به معنای درک نیست.
متأسفانه آدم‌ها
با نام‌ها راضی می‌شوند.
آدمی که نام‌های فراوانی می‌داند،
یعنی کلمات فراوانی،
تصور می‌کند
خیلی چیزها را درک می‌کند –
البته اینجا حوزه فعالیت عملی را که
در چارچوبش
نادانی او به زودی آشکار می‌شود،
مستثنی می‌کنیم.
مهم نیست که چه می‌آید، باور داشته باش که این پروردگار است که آن را بسویت می‌فرستد، و باید که بر آن چالش های روزمره…
افکار بالاترین ارتعاش را به جهان هستی ساطع می کنند، هر اندازه جنس یک چیز لطیف تر باشد از ارتعاش بالاتری برخوردار است
